2005-02-23
technosexual
Ik loop altijd met een halve Gig in mijn broek (zo'n USB memorystick, weet-je-wel?). Ben ik dan een technosexual?
Ondertussen heb ik weinig tijd om te bloggen (er is ook geen fun meer aan). Ik wacht (zoals Dimi het stelt) tot de pubers wat bloggen betreft weer verdwenen zijn en dan pik ik de draad weer op.
Ik ben ondertussen al een jaar of 10 online en ik ben dergelijke hypes al een beetje gewoon geworden. 10 jaar geleden vond je op het net eigenlijk alleen mensen die iets met IT vandoen hadden. Rond 2000 werd het internet overspoeld met 'toeristen' en dat was niet bepaald een verrijking. Idem wat de 'betalende services' betreft: plots dacht iedereen dat er geld te verdienen was met het internet... tot de bubbel barstte. Wat blogs betreft, de voornaamste redenen om er (voor redelijk lange tijd) mee te stoppen, waren: (1) de clubjesmentaliteit, zo van het internet is ook van mij, jij hebt je niet te moeien met wat ik schrijf, alleen mijn vriendjes mogen dat. Tja, hartstikke fout natuurlijk: het internet is van iedereen, dus mag ik me weldegelijk moeien als iemand anders iets schrijft dat me stoort. (2) Het internet is van iedereen, dus ook van de Bernards van deze wereld. Bernard maakt nogal wat inschattingsfouten. Na een paar posts over wiskunde, krijg ik nu geregeld links doorgestuurd naar sites over wiskunde. Die gaan bijna automatisch naar /dev/null, want ik ben helemaal geen wiskundefreak. Dergelijke ongemakken moet je er bijnemen, dat hoort óók bij het internet. Ik denk dat stoppen met posten nog de gemakkelijkste manier is om uit het adreslijstje van Bernard te raken. (3) Het internet is van iedereen, maar er zijn wel regels. Ik stoorde me aan de manier waarop bepaalde media het net zijn beginnen misbruiken als een manier om makkelijk aan 'kopij' te raken. Ik noem slechts één voorbeeld: Clickx heeft ooit ongevraagd dingen over mij geschreven die ik pas lange tijd nadien en via derden heb vernomen. Dát kan dus niet voor mij. Ik noem dat stelen. Dat mag misschien voor publieke figuren, maar het is niet omdat ik als particulier een blog hou/hield dat ik daarmee ook automatisch een publiek figuur ben. Als Clickx correct was geweest, dan hadden ze me vooraf gecontacteerd met de vraag of mijn naam (of nick) wel mocht gebruikt worden. Een ander tijdschrift heeft dat ondertussen gedaan en nu ben ik oude blog-posts aan het herwerken tot tweemaandelijkse artikels waar ik tussen de 50 en 100 euro per artikel aan verdien, met de optie dat ze in boekvorm gepubliceerd worden. Dat is meteen ook een reden (4) waarom ik niet meer blog: ik ben een hele reeks artikels aan het schrijven die eerst in papiervorm zullen verschijnen en dan pas op het net. Wie dan mijn copyright schendt, zal met mijn uitgever te maken krijgen. Naast de artikels ben ik ook aan een nieuw kortverhaal bezig. Dat gaat een stuk trager. Ik deed er 7 à 9 maanden over om 'Manuscript in een studentenkamer gevonden' te schrijven (het is ondertussen al in twee verschillende tijdschriften gepubliceerd). Het zou best kunnen dat ik even veel tijd zal nodig hebben voor mijn nieuwe verhaal...
Moraal van het verhaal: er zijn mensen die vissen vangen, anderen maken enkel het water troebel. Elke maand lach ik in mijn vuistje als ik de cheque ontvang met de opbrengsten van mijn site(s). Dan denk ik: laat de pubers het water maar troebel maken. Ik weet toch lekker waar het meeste visjes zitten.
O ja, bijna vergeten, wie het waagt ook maar iets van het bovenstaande over te nemen, zal een straf krijgen die past bij een dergelijke puberale misdaad: een dikke, vette, jeukende puist midden op de neus, en dan nog één op het voorhoofd, en op de wangen, op de geslachtsdelen,...! *wraakfantasie slaat op hol*
(Voor zij die Moderne Heiden niet kennen: ik meen niet altijd alles wat ik schrijf, hoor...)
Ondertussen heb ik weinig tijd om te bloggen (er is ook geen fun meer aan). Ik wacht (zoals Dimi het stelt) tot de pubers wat bloggen betreft weer verdwenen zijn en dan pik ik de draad weer op.
Ik ben ondertussen al een jaar of 10 online en ik ben dergelijke hypes al een beetje gewoon geworden. 10 jaar geleden vond je op het net eigenlijk alleen mensen die iets met IT vandoen hadden. Rond 2000 werd het internet overspoeld met 'toeristen' en dat was niet bepaald een verrijking. Idem wat de 'betalende services' betreft: plots dacht iedereen dat er geld te verdienen was met het internet... tot de bubbel barstte. Wat blogs betreft, de voornaamste redenen om er (voor redelijk lange tijd) mee te stoppen, waren: (1) de clubjesmentaliteit, zo van het internet is ook van mij, jij hebt je niet te moeien met wat ik schrijf, alleen mijn vriendjes mogen dat. Tja, hartstikke fout natuurlijk: het internet is van iedereen, dus mag ik me weldegelijk moeien als iemand anders iets schrijft dat me stoort. (2) Het internet is van iedereen, dus ook van de Bernards van deze wereld. Bernard maakt nogal wat inschattingsfouten. Na een paar posts over wiskunde, krijg ik nu geregeld links doorgestuurd naar sites over wiskunde. Die gaan bijna automatisch naar /dev/null, want ik ben helemaal geen wiskundefreak. Dergelijke ongemakken moet je er bijnemen, dat hoort óók bij het internet. Ik denk dat stoppen met posten nog de gemakkelijkste manier is om uit het adreslijstje van Bernard te raken. (3) Het internet is van iedereen, maar er zijn wel regels. Ik stoorde me aan de manier waarop bepaalde media het net zijn beginnen misbruiken als een manier om makkelijk aan 'kopij' te raken. Ik noem slechts één voorbeeld: Clickx heeft ooit ongevraagd dingen over mij geschreven die ik pas lange tijd nadien en via derden heb vernomen. Dát kan dus niet voor mij. Ik noem dat stelen. Dat mag misschien voor publieke figuren, maar het is niet omdat ik als particulier een blog hou/hield dat ik daarmee ook automatisch een publiek figuur ben. Als Clickx correct was geweest, dan hadden ze me vooraf gecontacteerd met de vraag of mijn naam (of nick) wel mocht gebruikt worden. Een ander tijdschrift heeft dat ondertussen gedaan en nu ben ik oude blog-posts aan het herwerken tot tweemaandelijkse artikels waar ik tussen de 50 en 100 euro per artikel aan verdien, met de optie dat ze in boekvorm gepubliceerd worden. Dat is meteen ook een reden (4) waarom ik niet meer blog: ik ben een hele reeks artikels aan het schrijven die eerst in papiervorm zullen verschijnen en dan pas op het net. Wie dan mijn copyright schendt, zal met mijn uitgever te maken krijgen. Naast de artikels ben ik ook aan een nieuw kortverhaal bezig. Dat gaat een stuk trager. Ik deed er 7 à 9 maanden over om 'Manuscript in een studentenkamer gevonden' te schrijven (het is ondertussen al in twee verschillende tijdschriften gepubliceerd). Het zou best kunnen dat ik even veel tijd zal nodig hebben voor mijn nieuwe verhaal...
Moraal van het verhaal: er zijn mensen die vissen vangen, anderen maken enkel het water troebel. Elke maand lach ik in mijn vuistje als ik de cheque ontvang met de opbrengsten van mijn site(s). Dan denk ik: laat de pubers het water maar troebel maken. Ik weet toch lekker waar het meeste visjes zitten.
O ja, bijna vergeten, wie het waagt ook maar iets van het bovenstaande over te nemen, zal een straf krijgen die past bij een dergelijke puberale misdaad: een dikke, vette, jeukende puist midden op de neus, en dan nog één op het voorhoofd, en op de wangen, op de geslachtsdelen,...! *wraakfantasie slaat op hol*
(Voor zij die Moderne Heiden niet kennen: ik meen niet altijd alles wat ik schrijf, hoor...)
