Moderne Heiden

Zo voel ik me vandaag:

(En dan bedoel ik met mezelf de figuur aan de rechterkant van de omheining.)

Twee dagen Efteling (met een onverwachte 'nacht van het levenslied' inbegrepen). Is verdere commentaar nodig? De titel van deze post zegt alles.

Ik las onlangs een blog van iemand die op zoek was naar een job (als ik me niet vergis was het iemand die tweede zit had in zijn laatste jaar). Nu heb ik toevallig weet van een vacature die binnenkort wordt uitgeschreven voor iemand met een vlotte pen en een meer dan grote interesse voor ICT. Nee, ik zoek geen ghostwriter voor mijn boek, hoor, dat schrijf ik zelf wel; maar omdat ik binnenkort halftijds ga, komt er nogal wat budget vrij.
Het probleem is dat ik het bewuste weblog niet meer terugvindt. Mocht iemand op zoek zijn naar een dergelijke job, laat dan een berichtje achter in de commentsectie. Maandag weet ik meer en neem ik eventueel contact op.

... ben ik vanavond eens alleen thuis.

I don't think now that people can be divided into the good and the bad as though they were two separate races or creations. What are called good women may have terrible things in them, mad moods of recklessness, assertion, jealousy, sin. Bad women, as they are termed, may have in them sorrow, repentance, pity, sacrifice.
Ook uit 'Lady Windermere's Fan' van Oscar Wilde
Je mag women gerust door men vervangen.

Ze vroeg:
    Heb je kinderen?
Ik antwoordde:
    Ja, twee zonen. Jij?
Twee dochters

Dat leek voldoende
    Reden om
    Heel even
Bij elkaar te passen

Verder praten had
    Alleen maar
    Verschillen
Bloot gelegd

In plaats daarvan
    Knoopte ze
    Mijn hemd
Open

Mijn aanvraag om vanaf september halftijds te werken is officieel goedgekeurd. Gisteren kreeg ik een nieuwe fiche met een overzicht van mijn verlof. Ik dacht dat ik heel wat dagen zou verliezen, maar wat blijkt: ik heb nog 14 dagen en een half over.
In een halftijds regime betekent dat dat ik nog 6 weken verlof heb. Reken daarbij de week kerstvakantie die we hier krijgen en dat betekent dat ik de rest van het jaar nog vier maand min zeven weken halftijds moet werken. Al de rest van de tijd ben ik vrij om te schrijven.
OK, ik verdien ietsje minder, maar als ik alles optel, denk ik dat ik dit jaar in 8 maanden al ongeveer het zelfde verdiend heb als vorig jaar in 12 maanden, dus het kan er wel van af. Bovendien zal het boek ook wel het één en ander opbrengen.
Het is een echt boerenjaar aan het worden, met de ene leuke verrassing na de andere. Waar zit het addertje?

Begin dit jaar verscheen een kortverhaal van me in twee verschillende tijdschriften. Dat was het resultaat van een paar maand schrijfactiviteit eind vorig jaar. Mijn volgend project werd het maken van een kortfilmpje. Ik doorliep opnieuw alle fasen van het creatieve proces die mij zo eigen zijn:

1. Eerst de plezierige fase waarin de ideeën maar bleven komen. Op zo'n momenten ben ik uiterst genietbaar en zeer aimabel in gezelfschap. Het is een creatieve, maar zeer vrijblijvende fase. Er wordt nog niets geproduceerd, enkel wat gegrapt en gegrold omtrent mogelijkheden.
2. dan begin ik aan het echte werk en algauw begint de depressieve fase omdat veel van die ideeën niet uitvoerbaar blijken. Je blijft eigenlijk beter uit mijn beurt als je je neus niet wil afgebeten worden. Dit is de moeilijkste fase. Menig project overleeft die niet.
3. Vervolgens komt de manische fase waarin ik soms dag en nacht werk; ik verlies elk besef van tijd en ik slaag er niet alleen in de uitvoerbare ideeën vorm te geven, maar ik verleg vaak ook een aantal grenzen. In deze fase kan ik soms dingen die ik niet in mezelf vermoedde. Als je mij op zo'n moment aanspreekt, dan ben ik heel labiel: soms ben ik wel genietbaar, maar bij momenten onuitstaanbaar vanwege ferme zwellingen ter hoogte van de nek.
4. In de vierde fase ben ik het 'normaalst' (maar wat heet 'normaal' in mijn geval). Inspiratievolle momenten zijn uit den boze, ze staan het afwerken van het product enkel in de weg. Ik werk, ik ontspan, ik werk, ik ontspan,... En alles loopt strikt volgens plan.
5. Tegen de tijd dat het werk ten einde is, ben ik hetgeen ik aan het maken ben eigenlijk grondig beu. Het filmpje dat ik begin dit jaar maakte, werd bij vertoning op luid applaus onthaald en de DVD ging rond bij alle collega's en vrienden. Zelf kon ik het filmpje eigenlijk niet meer objectief bekijken. Ik zag vooral de fouten en de gemiste kansen. Opnieuw ben ik heel labiel: mijn ijdelheid wordt gestreeld door goede kritieken, maar voor mezelf ben ik overkritisch.
6. De laatste fase is opnieuw zeer deprimerend: het 'ding' is af en raakt uit de belangstelling. Bij het schrijven van fictie bij voorbeeld gaan er voor elke pagina die ik schrijf minstens tien de vuilbak in. Daar vis ik soms een aantal ideeën terug op voor een nieuw verhaal, maar dat lukt niet altijd. Meestal is het resultaat maar een afkooksel. Ik zit 'in-between projects' en weet ik geen weg met mezelf. Zonder project voel ik me geen mens. Ik MOET iets doen om me bezig te houden. Ik doe domme dingen. En dan zie ik opeens weer het licht en begint 'Alles auf Anfang'.

Normaal gezien heb ik die zes fases gespreid over een paar jaar. Nu, met het boek waar ik onlangs een contract voor tekende, doorloop ik die fases steeds weer opnieuw, in een versneld tempo. Ik ben high, depressief, manisch, apatisch, teleurgesteld, onrustig en dan weer high... Soms doorloop ik het hele scala van gevoelens op één dag tijd. En ik ben nog maar begonnen met schrijven! Ai ai ai, waar moet dat naartoe?

"Between men and women there is no friendship possible. There is passion, enmity, worship, love, but no friendship."
Lord Darlington in de tweede akte van 'Lady Windermere's Fan', een toneelstuk van Oscar Wilde.

Vorige week uitgelezen:
Lemony Snicket: A Series of Unfortunate Events (omnibus 1)
Bundel met de drie eerste delen van deze Victoriaans getint, lichte horror voor kinderen. Elke avond heb ik er een paar hoofdstukjes uit voorgelezen voor mijn oudste zoontje.
Thomas Harris: Red Dragon
(08-2005) Interessant om zien hoe de verfilming zich verhoudt tot het boek, maar voor de rest niet echt mijn genre.

Aan het lezen:
Mark Twain: De prins en de bedelknaap
Af en toe een klassieker voorlezen voor de kinderen mag ook wel eens.
Jack Vance: De Tempel van Han
Science Fiction kortverhalen.
Oscar Wilde: Lady Windermere's Fan
Na het zien van het verrukkelijke 'A Good Woman' wou ik wel eens weten welke citaten uit het originele stuk kwamen (en later lees ik misschien nog een paar andere Wilde toneelstukken om te zien waar de inspiraties voor de rest van de quotes gehaald werd).

A Good Woman (BIOS 16-08-2005)
Raising Arizona (DVD 17-08-2005)
Rabbit-Proof Fence (DVD 18-08-2005)
Bend it like Beckham (TV 19-08-2005)
Any Way the Wind Blows (DVD 20-08-2005)
Charlie and the Chocolate Factory (BIOS 21-08-2005)

Gisteren al zappen, in afwachting tot mevrouw Moderne Heiden terug was om de DVD op te starten, een beetje bij de Popquiz (of iets dergelijks) blijven plakken. David Hasselhoff, door de kandidaten vooral bekend als Michael Knight(rider), zong er dit:

One morning in june some twenty years ago
I was born a rich man's son
I had everything that money could buy
But freedom - I had none

I've been lookin' for freedom
I've been lookin' so long
I've been lookin' for freedom
Still the search goes on
I've been lookin' for freedom
Since I left my home town
I've been lookin' for freedom
Still it can't be found

I headed down the track, my baggage on my back
I left the city far behind
Walkin' down the road, with my heavy load
Tryin' to find some peace of mind
Father said you'll be sorry, son,
If you leave your home this way
And when you realize the freedom money buys
You'll come running home some day

I paid a lotta dues, had plenty to lose
Travelling across the land
Worked on a farm, got some muscle in my arm
But still I'm not a self-made man
I'll be on the run for many years to come
I'll be searching door to door
But, given some time, some day I'm gonna find
The freedom I've been searchin' for 

Hoewel ik, net als de kandidaten, enige walging moest onderdrukken (David Hasselhoff for Christs' sake! Muziek uit de jaren '80 die toen al oubollig klonk!), bleef ik toch gebiologeerd kijken. Het is uiteraard een stukje van mijn verleden en op zo'n momenten ben ik blij dat de jaren tachtig diep begraven zijn in mijn onderbewustzijn. Houden zo!
Maar waarom moest ik zo hard aan Huug denken toen ik Hasselhoff dit liedje hoorde zingen?

Ik ben tijdens de werkuren en met medeweten van mijn 'direct leidinggevende' mijn boek aan het schrijven. Ien Iengliesh, nog wel. En dat voor een Vlaamsch ambtenaar. (Op uw kosten dus, dank u!) Pas vanaf september ga ik over op half-time regime en dan ben ik verondersteld thuis te schrijven en op mijn werk te... nou ja, de dingen te doen die een ambtenaar op zijn werk doet, nietwaar.
Gisteren vroeg mijn afdelingshoofd of hij al eens een preview mocht hebben, of hij de drafts van mijn eerste hoofdstukken mocht lezen. Tja, in zo'n situatie kan je dat moeilijk weigeren, hé, al was ik wel wat bang. Hoewel het een ICT boek is, neem ik nu en dan heel wat sterk persoonlijke standpunten in en zijn de situaties in de voorbeeldcode soms heel herkenbaar. Maar het viel mee. Vandaag kreeg ik een pluim en een doe zo voort.
Laat ons hopen dat mijn developmental editor (die met vakantie is) er het zelfde over denkt. Ik heb de hoofdstukken die voorlopig af zijn al opgestuurd, maar ik weet dus totaal nog niet de uitgever ervan denkt. Spanning, veel spanning, maar best wel lekkere spanning eigenlijk.

Vanmorgen in De Morgen: GAP heeft een nieuwe reclame campagne. Op de site Watch Me Change kan je een virtuele versie van jezelf creëren en aankleden (wat ik natuurlijk direct eens heb uitgeprobeerd). Daarna ga je het pashokje in en kan je het figuurtje een (mij iets te brave) striptease zien uitvoeren. Je krijgt ook de mogelijkheid die striptease door te mailen naar 'vrienden' en 'vriendinnen' (alsof die daarop zitten te wachten).
Indien toch iemand interesse zou hebben om Moderne Heiden te zien strippen, dat kan mits achterlating van je mailadres in de comment section.

kleine lettertjes:De striptease gaat enkel door na betaling van de factuur.
Waarschuwing: het kijken naar een uit de kleren gaande Moderne Heiden kan zowel de geestelijke als de lichamelijke gezondheid schaden.

Tweede nacht op rij dat ik wakker word van de pijn. Als ik op mijn rug, buik of linkerzij lig, is er geen probleem, maar als ik durf op mijn rechterarm of -schouder te draaien, man o man, wat lijd ik dan...
De oorzaak van al die miserie? Die stomme, rode vlakken die Gent overal op zijn wegen aangebracht heeft, speciaal voor de fietsers. Aanvankelijk was ik daar, zelf verwoed fietser zijnde, heel enthousiast over. Dan konden we die vervelende automobilisten (vooral die chiqué madammekes in de 4x4 van hun vent) eindelijk eens goed duidelijk maken dat ook wij recht hebben op een strookje van de rijweg.
Nu heb ik het echter door. Die rode vlakken zijn inderdaad aangebracht speciaal voor de fietsers: om ze uit te schakelen meer bepaald! Dat heb ik zelf aan den lijve mogen ondervinden.
Wat er gebeurd is? Ik fiets op mijn eigen tempo (lees: ik vlieg laag over de weg) langs de Heyndrickslaan (verlengde van de Burggravenlaan). Het regent oude wijven en aangezien het 's morgens prachtig weer was, heb ik geen jas mee. Ik rij dus met een doorweekt pulleke met daaronder enkel een T-shirt.
Ik vloek, ik stoemp, ik stamp. Ik ben nog net snel genoeg om door de eerste verkeerslichten te raken aan de kruising met Belle Vue, maar ik zie dat ik te laat zal zijn om nog het groen van de kruising met de Van Guliklaan te halen. Ik rem. Dat had ik niet mogen doen. Bij nat weer zijn die rode fietspaden ware ijsbanen. Plots voel ik dat ik alle contact met de vaste grond lijk verloren te hebben. Ik besef totaal niet wat er gebeurt, precies alsof ik een paar seconden kwijt ben, maar voor ik het weet glijd ik over het wegdek onder de afrit van de autostrade.
Ondertussen stonden de lichten achter en voor me op rood, dus gelukkig was er geen enkele auto in de buurt, enkel een fiets. Een meisje met blauwe jas stopt naast me en vraagt of alles in orde is. Wat wil je, ik ben een man, ik sta direct op, stoer, alsof er niks gebeurd is. Dank u voor de bezorgdheid, meisje met de blauwe jas; ik weet eigenlijk niet precies meer hoe ik reageerde, ik was tamelijk groggy op dat moment. Hoe dan ook, zodra het licht op groen springt, rijden we verder. Het meisje aan een tempo waar ik van hou; ik als een oud mannetje dat geen trap meer kan zetten.
Pas driehonderd meter verder besef ik wat er gebeurd is. De pijn wordt nu pas echt duidelijk en ik meet de schade op. Ik merk dat er een gat in mijn broek zit en dat ik van alles uit mijn broekzak ben verloren. Zielig, als een spurter die de massasprint heeft gemist ga ik te voet in de regen het hele eind terug naar de plaats van mijn val en raap daar de verloren voorwerpen terug op. Ik bekijk de rode strook nog eens. Een ijsbaan is het, ontworpen om bij regenweer fietsers het hoekje om te helpen.
Met veel moeite raak ik thuis om mijn schaafwonden door mevrouw Moderne Heiden te laten verbinden. Als je in het vervolg een fietser naast die rode stroken ziet rijden in plaats van er op, toeter dan niet. De kans bestaat dat ik het ben. En nee, ik heb geen zin om nog eens zo'n valpartij mee te maken.

Omdat ik de user manual leuk vond.

Via Huug:

the Cutting Edge (52% dark, 47% spontaneous, 27% vulgar)

your humor style: CLEAN | SPONTANEOUS | DARK Your humor's mostly innocent and off-the-cuff, but somehow there's something slightly menacing about you. Part of your humor is making people a little uncomfortable, even if the things you say aren't in and of themselves confrontational. You probably have a very dry delivery, or are seriously over-the-top. Your type is the most likely to appreciate a good insult and/or broken bone and/or very very fat person dancing. PEOPLE LIKE YOU: David Letterman - John Belushi

My test tracked 3 variables How you compared to other people your age and gender: You scored higher than 83% on dark You scored higher than 16% on spontaneous You scored higher than 33% on vulgar

Link: The 3 Variable Funny Test written by jason_bateman on Ok Cupid

Klant:
The main reason I got a cat is because they say people who have pets live longer.
Do you have any idea what it is he's supposed to be doing to help extend my life? I want to be sure he's holding up his end of the deal if I'm going to continue supporting his Four-Dollar-a-Day tuna and cat nip habits.
Gymleraar:
I know that with a dog you get a bump in life expectancy from their companionship, but I don't think it applies to cats. Generally they just lounge around the house and ignore you, and couldn't care less whether you love or die.

Schaamteloos overgenomen van Unfit